BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza na wystawę prac Piotra Nowaka „Esencja Zgrzytu”. Prezentowana wystawa stanowi próbę zmierzenia się z własną twórczością i jej oceną. Podzielona w metodyczny sposób przestrzeń galerii jest rodzajem labiryntu, gdzie prace powstałe na przestrzeni ponad 10 lat stają się elementami rzeczywistości zastępczej. Wystawa będzie dostępna w terminie 23 maja – 24 lipca w sali głównej.

Artysta poprzez swoją sztukę konstruuje świat pozornej jedności, by zwrócić uwagę odbiorcy na istnienie systemów warunkujących sposób postrzegania. Stopniowo, wkraczając w głąb sali widz przekonuje się, że sprzeczność pojawia się również na poziomie samego tworzywa. Z pozoru delikatna i krucha ceramika, staje się bohaterką wielkoformatowych rzeźb.

Piotr Nowak pracuje w ramach zdarzenia przestrzennego, obiektu, rzeźby, czy prostego działania posiadającego interesujące walory wizualne. Istotne w jego twórczości jest by nie zakładać określonego sposobu poruszania się w obszarze wybranej dziedziny artystycznej, jak i materii. Wręcz przeciwnie, artysta z zasady działa intermedialnie i nastawiony jest na proces poszukiwawczy, który w efekcie określa metodę realizacji jego pracy.

Za sprawą swoich prac pragnie przedstawić uczucie bycia w zawieszeniu, stanie pomiędzy pewnością a zwątpieniem, bezpieczeństwem a niepokojem. Autor stawia pytania o związki między zmysłową percepcją, a zdolnością ludzkiej wyobraźni. W swoich pracach artysta konsekwentnie powraca do zagadnień takich jak grawitacja, równowaga, kontrast i objętość.

Większość dzieł prezentowanych na wystawie jest efektem poszukiwań w medium ceramicznym. Są to rezultaty procesów wymagających wyjątkowej precyzji i umiejętności. Dla autora istotne jest wyznaczanie nowych granic wytrzymałości materiału, często wykonuje prace przekraczające ludzką skalę. Ceramika nie jest jednak jedynym medium, z którym pracuje artysta. Na wystawie pojawi się również tkanina, druk oraz wideo.

Esencja Zgrzytu w założeniu wypełnia przestrzeń w sposób nieinwazyjny, stwarzając warunki do refleksyjnego i swobodnego odczuwania, przeżywania o charakterze nie tylko estetycznym, ale i dydaktycznym.

Piotr Nowak urodził się w Olsztynie w 1984 r. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki i Szkła, dyplom obronił w 2009 r. W latach 2007-2008 przebywał na stypendium na Uniwersytecie w Porto (Portugalia). W 2009 r. rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Wizualnych w Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Oslo (Norwegia), które ukończył w 2011 r. Zajmuje się rzeźbą, instalacją, video, projektowaniem. Autor wystaw indywidualnych i zbiorowych. Wielokrotny stypendysta Arts Council Norway (2012, 2013, 2018). Jest aktywnym członkiem wielu organizacji zrzeszających artystów, m.in. reprezentuje Norwegię jako członek Międzynarodowej Akademii Ceramiki (IAC). Uczestniczył w licznych sympozjach w Europie i Azji. Jego Prace znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych na całym świecie. Ostatnie kilka lat poświęcił głownie na prace ze sztuka w przestrzeni publicznej w Norwegii i w Polsce. Mieszka i pracuje w Oslo.

Bilet normalny – 10 zł
Bilet ulgowy – 5 zł
Ekstra bilet – w piątki dla gości indywidualnych, wykłady i inne wydarzenia – 1 zł
Bilety dla grup zorganizowanych na warsztaty z oprowadzaniem – 7 zł
Weekendy – bilety

Galeria Sztuki BWA w Olsztynie zaprasza na wystawę prac Marioli Żylińskiej-Jestadt „Przydrożne kapliczki”. Wystawa będzie dostępna w terminie 4 lipca – 4 sierpnia w sali kameralnej.

Projekt „Przydrożne kapliczki” łączy w swym artystycznym zamyśle małą architekturę sakralną z malarstwem współczesnym. Wielkoformatowe kompozycje wieszane jak klasyczne obrazy, inspirowane symbolem Warmii – ludowymi kapliczkami, nawiązują do obiektów pozbawionych akcentów sztuki profesjonalnej, głównie do fantazyjnego ich wyposażenia tj. rzeźby ludowej, sztucznych kwiatów, plastikowych wstążek.

Mariola Żylińska-Jestadt. Urodzona w 1973 roku. Dyplom z malarstwa obroniła w 1998 roku w pracowni prof. zw. Wojciecha Sadleya w olsztyńskiej WSP. W 2008 roku otrzymała stypendium Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego, w 2011 roku nagrodę Marszałka Województwa „Laur Najlepszym z Najlepszych” w dziedzinie: Sztuka i Literatura.

Autorka wielu wystaw indywidualnych i uczestniczka prezentacji zbiorowych m.in: III Olsztyńskie Biennale Plastyki - O Medal Prezydenta, BWA Olsztyn, 2003; „Absolwenci pracowni profesora Wojciecha Sadleya”, BWA Gorzów Wielkopolski, 2001, Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA, Zamek Książ, 2002; 6 Biennale Małych Form Malarskich, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń, 2005; V Olsztyńskie Biennale Plastyki - O Medal Prezydenta, BWA Olsztyn, 2007; Wystawa 100-lecia ZPAP Gdańsk, Park Naukowo-Technologiczny, 2011; II Międzynarodowe Biennale Plakatu, „Cóż nam po prawdzie?”, Bielsko-Biała 2015, IX Olsztyńskie Biennale Plastyki - O Medal Prezydenta, BWA Olsztyn, 2015, 1. Ogólnopolski Konkurs Malarski „Moje Zakopane”, Miejska Galeria Sztuki im. Władysława Hr. Zamoyskiego, Zakopane, 2017; Burgas i Gdańsk w Warszawie, projekt „Od morza do morza”, Bułgarski Instytut Kultury, Warszawa, Burgas, Sofia, 2018; Galeria „Forum” Gdańsk - wystawa „Wolność w sztuce - 3 pokolenia”. Mieszka i pracuje w Olsztynie.

Wystawa zrealizowana w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Silny wpływ wyobraźni twórców ludowych na moją artystyczną aktywność spowodował, że poruszam się – wykorzystując podstawowe środki artystyczne – na granicy piękna i kiczu. Dyskurs sztuki ludowej ze współczesną wyzwolił we mnie kontrastowe emocje: z jednej strony harmonia wewnętrzna, sielankowość i nastrojowość, którą powoduje obcowanie z kapliczką wkomponowaną w pejzaż warmiński, z drugiej: nieodparta chęć nawiązania do czasów współczesnych np. do warstwowości jaką oferuje przestrzenny druk – 3D.

Fascynacja działalnością artystyczną twórcy ludowego, rozbudziła we mnie potrzebę przeanalizowania i zgłębienia jego uczuciowości, następnie podjęcia próby jej uzewnętrznienia.

Projekt wymagał systematycznej pracy w terenie, gdzie podczas obcowania z kapliczkami, moja samotność bywała czasem zakłócana. Wokół kapliczek koncentruje się często życie wsi, kobiety wymieniają sztuczne kwiaty, dekoracje, odświeżają figury. Przyglądałam się tej pracy, słuchałam rozmów. Niegdyś wybudowana kapliczka miała np. wspomagać szczęśliwy powrót syna z frontu do domu, dziś kobiety śmiejąc się do siebie, wysyłały pod kapliczką sms do synów.

Na wystawie zaprezentuję również szkice, które powstawały podczas takich obserwacji. Część z nich kreśliłam w pracowni, część bezpośrednio w terenie. Wyposażenie moich kapliczek – kompozycji powstało nie tylko na bazie malarstwa, ale także tkanin artystycznych, które farbowałam i zszywałam ręcznie, elementów wykonanych długopisami drukującymi 3D tzw. ręcznymi drukarkami, a także na bazie sztucznych kwiatów i liści, które wyrzucono na cmentarzach. / Mariola Żylińska-Jestadt